Over tot de orde van de dag… Ik lees het zo en vraag mij af wat die orde dan is. Hebben we het over orde als in opgeruimd? Hebben we het over orde als in volgorde? Hebben we het over orde als in gezag?
Ik weet het niet, maar ik ken geen orde in mijn dagen. Zijn mijn dagen zo’n puinhoop? Wie zal het zeggen? Soms lopen er dingen door elkaar, de andere keer komt alles keurig achter elkaar. Soms is het een chaotische bende en ren ik van hot naar her. De andere keer heb ik all tijd en lig ik lekker met mezelf en mijn pens op de bank.
Een volgorde? Ja, ik heb wel een agenda, met kleurtjes, zo van woeii! Allemaal kleurtjes die allemaal voor mij wel een betekenis hebben. Al vergeet ik steeds welk kleurtje bij wat hoort. Maar mijn werk-afspraken hebben een ander kleurtje dan mijn privé-afspraken of mijn rooster voor school. Een dolle ellende in mijn agenda, gelukkig is ‘ie elektronisch, want anders zou ik de hele dag zitten kleuren.
Mijn dagen zijn niet altijd vastgelegd in mijn agenda, maar ik ben af en toe een warhoofd en dan is het wel lekker dat er wat in staat. Ik schuif ook graag. Eigenlijk heb ik geen agenda nodig, net als dat ik geen portemonnee nodig heb. Maar een agenda heb ik wel, een portemonnee niet. Gaat prima in de broekzak, dat beetje geld dat ik heb. Dat beetje leven wat ik heb, past dan weer niet in mijn hoofd. Naar is dat, nou ja, niet zo handig in ieder geval.
Maar of er een volgorde in mijn dagen zit? Ja, opstaan, plassen, koffie zetten, nieuws afstruinen, koffie drinken, poepen, douchen, naar het werk, lunchen, weer werken, naar huis, bankhangen, eten maken, tv kijken, tussendoor wat met twitter en zo, naar bed gaan, slapen. Was het maar zo strak. Ja, toegegeven, dat werk is wel redelijk regelmatig en mijn ochtendritueel ook. Maar of die volgorde nou vast is?
Soms komt er niks van die hele volgorde. Dat begint al op de vaste dagen zaterdag en zondag: dan is er helemaal geen werk. Ik hoef ook bijna nooit boodschappen te doen, dus om dat vast op een bepaalde dag te doen? Die zaterdag en zondag daar heb ik niks aan. Ja, een hoop tijd, maar die tijd heb ik dan weer voor acht dingen tegelijk nodig en besluit ik dat ze allemaal even onbelangrijk zijn, waardoor ik niks doe. Volgens mij was het weekend daarvoor.
Nog zoiets: ben je een weekend of een week vrij geweest, gaan je collega’s vragen wat je gedaan hebt. “Ja, niks…”; antwoord ik dan. Vinden ze raar. juist als je tijd hebt, moet je dingen doen. Nou, nee dus. Misschien is het ook het slag mensen waar ik mee werk (schijnbejaarden met een humeur van een vensterbank) die zo nodig wat moeten doen. Joh, doe je werk dan, kan je lekker in je vrije dagen uitrusten! Daar zijn ze verdomme voor!
Maar goed… die orde van de dag. Als het om orde en gezag gaat: ik ben niet eens baas over andermans leven, laat staan het mijne. Niet dat ik wordt geleefd. Ik laat liever anderen mij beleven, vind ik veel leuker! Zelf beleef ik ook wel wat. Genoeg om niet te weten wie het met wie doet in bekend Nederland. Zo las ik dat Peter R. de Vries een minnares heeft. Ik wil dat soort dingen ook helemaal niet weten: ik ben namelijk nogal visueel ingesteld en dus heb ik weer niet ontbeten vanochtend.
Ik weet niet wat de orde van de dag moet zijn, laat staan dat ik weet hoe ik over moet gaan tot de orde van de dag. Rare uitdrukking vind ik het maar…In de Tweede Kamer zeggen ze het wel eens aan het einde van een motie. Ja, daar kan ik het begrijpen: die hebben orde en gezag, die hebben een volgorde en het is in die Kamer altijd opgeruimd. Bij mij niet.
En nu over tot de orde van de dag…
Poezenbeest 